Rij na rij, kruis na kruis. Op al deze 8.288 kruizen en Davidssterren op de Amerikaanse Begraafplaats in Margraten staan namen. Je leest deze en je zult je afvragen: wie waren deze soldaten? Waar kwamen zij vandaan? Wat deden zij voor de oorlog?
Met De Gezichten van Margraten krijgen zij eindelijk een gezicht. Tijdens dit tweejarig eerbetoon op de begraafplaats zijn dan namelijk van duizenden soldaten de persoonlijke foto's te zien bij hun graven en op de Muren der Vermisten.
Je kijkt de bevrijders diep in de ogen en staart naar jonge, onbezorgde gezichten. Veelal zijn ook de familieleden op deze foto's te zien. Zij waren net zo goed slachtoffer van de oorlog. Allen worden tijdens dit eerbetoon ontmoet.
Op deze manier wordt de herinnering aan de Amerikaanse soldaten die omkwamen tijdens de Tweede Wereldoorlog levend gehouden. 8.288 daarvan liggen begraven op de Amerikaanse Begraafplaats in Margraten; nog eens 1.722 vermiste soldaten worden herdacht op de Muren der Vermisten.
Zowel in Europa als in de Verenigde Staten zetten vele mensen zich in om de nog ontbrekende foto's te lokaliseren, uiteindelijk in de hoop om elke soldaat een gezicht te geven. Inmiddels zijn er meer dan 8.500 gezichten al gevonden.
Maar het eerbetoon doet meer dan dat. De Gezichten van Margraten is ook een boodschap voor de toekomst. Als de foto's één ding duidelijk maken, dan is het wel dat de soldaten die begraven zijn en herdacht worden in Margraten personen waren zoals eenieder ander.
Personen met familie, vrienden, een baan, een sport, een hobby en een huisdier. En dus laten de foto's je zien dat iedereen slachtoffer kan worden van oorlog, net zoals zij dat werden. Daarmee roept het eerbetoon ook onvermijdelijk vragen op. Hoe kans vrede en vrijheid behouden worden? En aan wie geven de mensen het door?
De Gezichten van Margraten is daardoor een krachtige ontmoeting met het verleden, maar ook een duidelijk signaal voor de toekomst. Een moment van herdenken, maar ook van reflectie.
